Αστρική Εξέλιξη

Τα μεσοαστρικά νέφη αερίου και σκόνης δε χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη ομοιογένεια.Αρκετές περιοχές τους είναι πυκνότερες από τις γειτονικές περιέχουν δε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες μάζας.Με τη μέθοδο της προσαύξησης(accretion)οι περιοχές αυτές αυξάνουν σε μέγεθος και μάζα έως ότου συγκεντρώσουν ποσότητα ύλης ίση με μερικές ηλιακές μάζες σε χώρο μεγαλύτερο από αυτόν που καταλαμβάνει το ηλιακό σύστημα.Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη γένεση ενός πρωτοαστέρα(protostar). Οι βαρυτικές δυνάμεις οι οποίες τον δημιούργησαν συνεχίζουν να δρούν με αποτέλεσμα τη διαρκή συστολή του.Η πίεση στο εσωτερικό του αυξάνει αλλά όχι τόσο ώστε να ανασταλεί η συρρίκνωση διότι συνεχίζει να ακτινοβολεί γεγονός που εμποδιζει την ανάλογη αύξηση της θερμοκρασίας. Η κατάρρευση συνεχίζεται για εκατομμύρια χρόνια. Στο διάγραμμα Hertzpurg-Russel οι πρωτοαστέρες διανύουν τα μονοπάτια Hayashi που είναι σχεδόν κατακόρυφες γραμμές πριν καταλήξουν στην κύρια ακολουθία.

Κάποια στιγμή η θερμοκρασία του φτάνει τους 10^7 βαθμούς Kelvin η δε πυκνότητά του τα 10gr/cm3.Οι πυρηνικές αντιδρασεις ξεκινάνε με τον κύκλο πρωτονίου-πρωτονίου, το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο, οι απώλειες ενέργειας λόγω ακτινοβόλησης αναπληρώνονται και ο αστέρας σταθεροποιείται.Εχει πλέον εισέλθει στο στάδιο της Κύριας Ακολουθίας και θα παραμείνει σ'αυτή τη κατάσταση αυξημένης σταθερότητας για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια,χρονικό διάστημα το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μάζα του. Θα πρέπει να τονιστεί δε ότι αστέρες μεγάλης μάζας και άρα και μεγάλης λαμπρότητας εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα.

Τελικά το υδρογόνο του πυρήνα εξαντλείται και δημιουργείται ένας πυρήνας ηλιου(He) στην επιφάνεια του οποίου η καύση του υδρογόνου συνεχίζεται. Ο πυρήνας αυξάνει διαρκώς τη μάζα του,συστέλλεται λόγω βαρυτικών δυνάμεων και η θερμοκρασία του αυξάνεται. Συμπέρασμα: ο πυρήνας γίνεται μικρότερος, πυκνότερος και θερμότερος.

Τα υπερκείμενα στρώματα υδρογόνου όμως, θερμαινόμενα απo τον πυρήνα διαστέλλονται και ψύχονται. Ετσι, ο υπόλοιπος αστέρας γίνεται αραιότερος και ψυχρότερος. Μόλις προέκυψε ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο σαράντα περίπου φορές την ηλιακή, χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία (3000-4000 Kelvin) και μεγάλη λαμπρότητα.

Κατά τη διάρκεια της συστολής του πυρήνα η θερμοκρασία του φτάνει πλέον τους 10^8 Kelvin με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η μετατροπή του ηλίου σε άνθρακα μεσω της αντίδρασης του τριπλού ηλίου. Το όλο φαινόμενο είναι τελικά εξώθερμο και μάλιστα έντονα!Η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα επιβεβαιώνει την ως άνω προτεινόμενη θεώρηση.Ειδικότερα η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα που είναι ταυτόχρονα και φτωχοί σε υδρογόνο αποτελεί μία σοβαρότατη θετική ένδειξη όσον αφορά την ορθότητα του προτεινόμενου μοντέλου εξέλιξης.Οι αστέρες αυτοί απώλεσαν τα πλούσια σε υδρογόνο κελύφη τους με αποτέλεσμα το εσώτερο στρώμα ηλίου να αποτελεί πλέον την επιφάνειά τους.

Η συνεχής αύξηση της πυκνότητας του πυρήνα του ερυθρού γίγαντα, προκαλεί μια μορφή εκφυλισμού στην ύλη του,όπου πλέον η πίεση εξαρτάται αποκλειστικά από την πυκνότητα και όχι απο τη θερμοκρασία.Εν τω μεταξύ με τον διαρκή σχηματισμό όλο και βαρύτερων στοιχείων ο πυρήνας συμπιέζεται και θερμαίνεται ενώ η πίεση ελαττώνεται ασταμάτητα.Η όλη πορεία είναι ασταθής και επιταχυνόμενη ,τελειώνει δε με τη πυρηνική αντίδραση εκτόνωσης που ειναι γνωστή ως λάμψη ηλίου.

Κι εδώ συμβαίνει το εξής "παράδοξο":η ύλη του πυρήνα λόγω υπερβολικής αύξησης της θερμοκρασίας μεταπίπτει απο την εκφυλισμενη κατάσταση στη συνήθη,όπου και η πίεση εξαρτάται από τη θερμοκρασία.Το εσωτερικό του διαστέλλεται, η θερμοκρασία του μειώνεται,οι πυρηνικές αντιδράσεις επιβραδύνονται και τελικά σταθεροποιούνται.Μόλις γεννήθηκε ένας υπεργίγαντας.

Ουσιαστικά έχουμε έναν supergiant η εσωτερική δομή του οποίου αποτελείται από δύο ανεξάρτητα μεταξύ τους κελύφη καύσης:το εσωτερικό κέλυφος με το ήλιο να μεταστοιχειώνεται σε άνθρακα και το εξωτερικό όπου συνεχίζει να λαμβάνει χώρα μετατροπή υδρογονου σε ήλιο. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να εμφανισθεί έντονη παλινδρομική κίνηση του αστέρα στο διάγραμμα H-R η οποία συνεπαγεται εξίσου έντονη και διαρκή μεταβολή του φασματικού τύπου του αστέρα.Έχουμε πια έναν μεταβλητό αστέρα (variant star).

Οι πυρηνικές αντιδράσεις κατορθώνουν να αναστειλουν τη βαρυτική κατάρρευση αλλά απαραίτητη προϋπόθεση γι'αυτό είναι να υπάρχουν καύσιμα.Τα πυρηνικά αποθέματα ενός αστέρα δεν είναι όμως απεριόριστα.Στο κέντρο των αστέρων της κύριας ακολουθίας τόσο των γιγάντων όσο και των υπεργιγάντων,η θερμοκρασία κυμαίνεται στους 10^6 - 10^9 Kelvin, ενώ η πυκνότητα από 10^-6 έως 10^2 gr/cm3. O ιονισμός των ατόμων είναι πλήρης.Η ύλη βρίσκεται σε κατάσταση πλάσματος δηλαδή μίας σούπας από πυρήνες και ηλεκτρόνια.Οι αλληλεπιδρασεις περιορίζονται στις μεταξύ τους κρούσεις.Ο ιονισμός των ατόμων όμως, διατηρείται ακόμη κι αν ο αστέρας ψυχθεί σε θερμοκρασία χαμηλότερη από την θερμοκρασία ιονισμού, γι αυτό τον λόγο άλλωστε ονομάζεται και ιονισμός πίεσης. Τα ηλεκτρόνια κατανέμονται ανάμεσα στους πυρήνες ,η δε όλη κατάσταση παρουσιάζει μεταλλικη δομη!!! Η παραγόμενη ενέργεια μεταφέρεται πλέον περισσότερο λόγω αγωγιμότητας παρά με ακτινοβολία ή μεταφορά.Το ηλεκτρονικό αέριο βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους εκφυλισμού με τα ηλεκτρόνια να έχουν μεταπέσει στις χαμηλότερες δυνατές ενεργειακές σταθμες.Οι ανώτερες στάθμες είναι εντελώς κενές.

Σύνθετοι υπολογισμοί αποδεικνύουν οτι για να καταστεί δυνατή η αναστολή της κατάρρευσης από την πίεση των εκφυλισμένων ηλεκτρονίων θα πρέπει η μάζα του αστέρα να μην ξεπερνά τις 1,4 ηλιακές μάζες (όριο Chandrasekhar).Ο αστέρας είναι ένας λευκός νάνος.Περαιτέρω εξέλιξη στους λευκούς νάνους δεν είναι δυνατή,καθώς αυτοί ψύχονται διαρκώς με εκπομπή ακτινοβολίας. Ο Ήλιος είναι προορισμένος να μετατραπεί τελικά σε λευκό νάνο.

Έστω τώρα οτι ο red giant έχει μάζα μεγαλύτερη από 1.4 ηλιακές. Ο πυρήνας ηλίου μετασχηματίζεται σε πυρήνα άνθρακα κι αυτός με τη σειρά του σε πυρήνα οξυγόνου και ούτω καθ'εξης! Ο σχηματισμός κάθε φορά ενός νέου πυρήνα με συστολή-θέρμανση-σχηματισμό νέων βαρύτερων στοιχείων συνεχίζεται.Τελικά ο αστέρας παρουσιάζει την εξής εικόνα:

Στο κέντρο υπάρχει ένας πυρήνας με βαριά στοιχεία κυρίως σίδηρο και νικέλιο, που περιβάλλεται από φλοιούς με όλο και ελαφρύτερα στοιχεία μέχρι την εξωτερική του επιφάνεια όπου "συχνάζουν" το ήλιο και το υδρογόνο. Καπου εδω εφτασε στο οριο ικανοτητας ισορροπιας καθοσον το νικελιο και ο σιδηρος ειναι τα πλεον ευσταθη στοιχεια στη φυση.Για οσο καιρο η μαζα του πυρηνα ειναι σχετικα μικρη, τιποτε δε συμβαινει.Μολις ομως η μαζα του και η πυκνοτητα του ξεπερασουν τα 10^10 gr/cm3 o πυρηνας αρχιζει να καταρρεει θερμαινομενος στους 10^10Κ ,χιλιες φορες θερμοτερος απο τον περιβαλλοντα μανδυα. Η καταστροφη συμβαινει σε χρονο δευτερολεπτου!!! Η μηχανικη ισοοροπια του υπολοιπου αστερα συμπαρασυρεται στη καταστροφη,τα εξωτερα στρωματα πεφτουν προς το κεντρο κατι που σημαινει την απαρχη πυρηνικων εκρηξεων