Advertising:

Κομήτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από astronomia.gr
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(20 ενδιάμεσες εκδόσεις από 8 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ
[[Εικόνα:Comet-hale-bopp.jpg|thumb|Ο κομήτης Ηale-Βopp]]


Η λεξη κομητης προερχεται απο την ελληνικη λεξη "κόμη".
== Γενικά ==
Ο λογος ειναι προφανηςουρα ή καλυτερα οι ουρες των κομητων αποτελουν και το κυριοτερο παρατηρησιακο γνωρισμα τους.
Είναι ίσως από τα πιο εντυπωσιακά σώματα που εμφανίζονται στον ουρανό, καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι όχι μόνο ιδιαίτερα λαμπροί, αλλά και καταλαμβάνουν μια μεγάλη επιφάνεια στον νυχτερινό ουρανό. Η μεγάλη πλειοψηφία των κομητών (84%) επισκέφτονται το [[Ηλιακό Σύστημα]] με περίοδο μερικές χιλιάδες χρόνια, ωστόσο το υπόλοιπο 16% είναι οι λεγόμενοι βραχυπερίοδοι κομήτες, οι οποίοι έχουν περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο πιο γνωστός είναι ο [[Κομήτης του Halley|κομήτης του Halley]], ο οποίος μας επισκέπτεται κάθε 76 χρόνια.
ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΜΕΡΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ


Οι κομητες αποτελουνται απο τρια μερη α)τον πυρηνα β)τη κεφαλη και γ)την ουρα.
Ο πυρηνας μπορει να χαρακτηριστει ως μια βρωμικη παγωμενη μπαλα.
Αποτελειται δε απο το ιδιο πρωταρχικο υλικο που σχηματισε καποτε το ηλιακο μας συστημα.
Το μεγεθος του πυρηνα ποικιλει αναμεσα στο 1 και στα 10 Km ενω μπορει ακομη και να ξεπερασει τα 100Km.Η μαζα του κυμαινεται απο 10^11 εως και 10^18 Kgr ενω η θερμοκρασια του υπολογιζεται απο 150 εως 250 βαθμους Kelvin.Φυσικα αυτη ειναι μια καθαρα ενδεικτικη μεση τιμη γιατι ενω οταν βρισκονται στο αφηλιο τους ,δηλαδη στη μεγαλυτερη δυνατη αποσταση απο τον Ηλιο,η θερμοκρασια τους ειναι μερικοι μονο βαθμοι πανω απο το απολυτο μηδεν,οταν πλησιαζουν στον Ηλιο και δη στο περιηλιο τους η θερμοκρασια τους πλησιαζει τους 4500 βαθμους Kelvin.
Περιεχει παγοκρυσταλλους νερου,αμμωνιας,διοξειδιο του ανθρακα,μεθανιο,αιθανιο,μεθυλικη αλκοολη,ακετυλενιο,κυανοακετυλενιο υδροκυανιο οπως και πολλα στοιχεια (Na, Fe, Ca, Cr, Mn, Co, Cu)
Ο γνωστος αστροφυσικος Fred Whipple τους ονομασε βρωμοχιονομπαλες και μαλλον ειχε δικιο.
Η κεφαλη απαρτιζεται ουσιαστικα απο τον πυρηνα και τη κομη.Γινεται δε εμφανης οταν ο κομητης αρχιζει να πλησιαζει τον Ηλιο.
Αποτελειται απο πληθωρα στοιχειων καθως και απο ελευθερες ριζες .
Συνανταμε CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O κ.λ.π.
Φυσικο δεν ειναι?οι παγοι αρχιζουν να λιωνουν και ο πυρηνας να εξατμιζεται.Φαινομενο το οποιο γινεται ολο και πιο εντονο οσο πλησιαζει τον Ηλιο.
Το πιο εντυπωσιακο μερος ενος κομητη βεβαιως και ειναι η ουρα του
Η μαλλον οι ουρες του διοτι υπαρχουν δυο ειδη:
α)οι ιοντικες ουρες και β)οι ουρες σκονης ή αλλως σωματιδιακες ουρες.
Οι ιοντικες ουρες ειναι μεγαλυτερες και λεπτοτερες.Αποτελουνται κυριως απο CO+, CO2+, N2+, OH+ δηλαδη κατιοντικες ριζες.
Οι ουρες σκονης αποτελουνται απο ουδετερα σωματιδια τα οποια ξεφευγουν απο τη κομη ,ειναι δε μικροτερες απο τις ιοντικες.
Εχουν κατευθυνση παντα αντιθετη απο τον ηλιο ακριβως λογω της πιεσης που ασκει πανω τους ο ηλιακος ανεμος και η ηλιακη ακτινοβολια.
Η ουρα μπορει να φτασει σε μηκος μεχρι και τα 10^6Km και αποτελει σιγουρα ενα απο τα πλεον φαντασμαγορικα θεαματα.


ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ?
== Ονομασία ==
Η λέξη κομήτης προέρχεται από την ελληνική λέξη "κόμη".  
Εχει υπολογιστει οτι σε καθε διαβαση απο το περιηλιο ο κομητης χανει και ενα στρωμα, μια φλουδα καλυτερα παχους τριων μετρων απο την επιφανεια του.Αριθμος καθαρα ενδεικτικος καθως δε λαμβανεται υποψιν το μεγεθος και το ακριβες σχημα της τροχιας.Οπως εξισου ενδεικτικος ειναι και ο αριθμος των διακοσιων πεςριστροφων μετα τις οποιες ο κομητης διαχωριζεται σε μικροτερα μερη ή/και αποσυντιθεται.Τα θραυσματα του μπορουν να δημιουργησουν βροχες μετεωρων!
Ο λόγος είναι προφανής. Η ουρά, ή καλύτερα οι ουρές των κομητών, αποτελούν και το κυριότερο παρατηρητικό γνώρισμά τους.
ΒΡΟΧΕΣ ΔΙΑΤΤΟΝΤΩΝ


Τα διαφορα κομματια αναφλεγονται κατα την εισοδο τους στην ατμοσφαιρα.
Μερικα κομματια τα καταφερνουν.
Τοτε εχουμε την υπαρξη μετεωριτων!
Οι οποιοι μπορουν ειτε να εκραγουν λιγο πανω απο το εδαφος ειτε να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης.
Και στις δυο περιπτωσεις το φαινομενο ειναι φοβερα βιαιο και τα αποτελεσματα μπορουν να αποβουν καταστροφικα.
Χαρακτηριστική σύνθεση μετεωριτών
Μετεωρίτης σιδήρου
Σίδηρος 91%
Νικέλιο 8.5%
Κοβάλτιο 0.6%
Πετρώδης μετεωρίτης
Οξυγόνο 36%
Σίδηρος 26%
Πυρίτιο 18%
Μαγνήσιο 14%
Αργίλιο 1.5%
Νικέλιο 1.4%
Ασβέστιο 1.3%


Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα πτώσεως μετεωρίτη στην πρόσφατη ιστορία, που κατέστρεψε εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσους στη Σιβηρία, είναι αυτό στις 30 Ιουνίου του 1908, Σε μια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων οι μάρτυρες του συμβάντος αυτού στην Tunguska είδαν μια πύρινη σφαίρα που κινιόταν γρήγορα στον ουρανό, κάτι που δείχνει ότι ένας μετεωρίτης είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα πλαγίως. Όταν εξερράγη, έστειλε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους τόσο ώστε να σπάσει τα παράθυρα στα κοντινά χωριά. Μικρά σωματίδια που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα φώτιζαν τον ουρανό τη νύχτα για αρκετές ημέρες. Κανένας μετεωρίτης δεν βρέθηκε ποτέ, και για χρόνια πολλοί επιστήμονες νόμιζαν ότι η ερήμωση προκλήθηκε από έναν κομήτη. Τώρα, η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι ένας μετεωρίτης εξερράγη ακριβώς επάνω από την επιφάνεια.
== Δομή ==
http://www.psi.edu/projects/siberia/siberia.html
Οι κομήτες αποτελούνται από τρία μέρη: τον πυρήνα, την κεφαλή και την ουρά.
Ο πυρήνας μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια βρώμικη παγωμένη μπάλα.
Αποτελείται δε από το ίδιο πρωταρχικό υλικό που σχημάτισε κάποτε το ηλιακό μας σύστημα.  
Το μέγεθος του πυρήνα ποικίλλει ανάμεσα στο 1 και στα 10 Km ενώ μπορεί ακόμη και να ξεπεράσει τα 100Km.Η μάζα του κυμαίνεται από <math>10^{11}</math> έως και <math>10^{18} kgr</math> ενώ η [[Θερμοκρασία|θερμοκρασία]] του υπολογίζεται από 150 έως 250 βαθμούς [[Κέλβιν|Kelvin]]. Φυσικά αυτή είναι μια καθαρά ενδεικτική μέση τιμή γιατί ενώ όταν βρίσκονται στο [[Αφήλιο|αφήλιό]] τους, δηλαδή στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τον [[Ήλιος|Ήλιο]], η [[Θερμοκρασία|θερμοκρασία]] τους είναι μερικοί μονό βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν, όταν πλησιάζουν στον Ήλιο και δη στο [[Περιήλιο|περιήλιό]] τους η [[Θερμοκρασία|θερμοκρασία]] τους πλησιάζει τους 4500 βαθμούς [[Κέλβιν|Kelvin]].


Καποιοι τελικα καταφερνουν να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης.
Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε στη νότια Νεμπράσκα το 1948. Μάρτυρες είδαν μια γιγαντιαία βολίδα το απόγευμα και μερικοί λένε ότι ήταν φωτεινότερο από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης ήταν θαμμένος σε βάθος 3 μέτρων μέσα στο έδαφος, ενώ ζύγιζε πάνω από ένα τόνο.
Ο πιο διάσημος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλείται Κρατήρας Μετεωρίτη. Είναι στην Αριζόνα, και είναι τεράστιος. Το χείλος του είναι 45 μέτρα πιο ψηλό από την περιβάλλουσα πεδιάδα, και η τρύπα που άνοιξε έχει βάθος 180 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 1500 μέτρα. Ήταν ο πρώτος κρατήρας που αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε από μια σύγκρουση μετεωρίτη, που έγινε μεταξύ 20.000 και 50.000 ετών πριν.
http://www.space.com/scienceastronomy/050309_meteor_crater.html


ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ?
== Σύσταση ==
Περιέχει παγοκρυστάλλους νερού, αμμωνίας, διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, αιώνιο, μεθυλική  αλκοόλη, ακετυλένιο, κυανοακετυλένιο, υδροκυάνιο όπως και πολλά στοιχειά (Na, Fe, Ca, Cr, Mn, Co, Cu)
Ο γνωστός αστροφυσικός Fred Whipple τους ονόμασε βρωμοχιονόμπαλες και μάλλον είχε δίκιο.
Η κεφαλή απαρτίζεται ουσιαστικά από τον πυρήνα και την κόμη. Γίνεται δε εμφανής όταν ο κομήτης αρχίζει να πλησιάζει τον Ήλιο.
Αποτελείται από πληθώρα στοιχείων καθώς και από ελεύθερες ρίζες .
Συναντάμε CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O κ.λ.π.
Φυσικό είναι οι πάγοι να αρχίζουν να λιώνουν και ο πυρήνας να εξατμίζεται, φαινόμενο το όποιο γίνεται όλο και πιο έντονο όσο πλησιάζει τον Ήλιο.


Η μάλλον οι ουρές του διότι υπάρχουν δυο είδη:
α) οι ιοντικές ουρές και β )οι ουρές σκόνης ή αλλιώς σωματιδιακές ουρές.
Οι ιοντικές ουρές είναι μεγαλύτερες και λεπτότερες. Αποτελούνται κυρίως από CO+, CO2+, N2+, OH+ δηλαδή κατιοντικές ρίζες.
Οι ουρές σκόνης αποτελούνται από ουδέτερα σωματίδια τα οποία ξεφεύγουν από την κόμη ,είναι δε μικρότερες από τις ιοντικές.
Έχουν κατεύθυνση πάντα αντίθετη από τον ήλιο ακριβώς λόγω της πίεσης που ασκεί πάνω τους ο ηλιακός άνεμος και η ηλιακή ακτινοβολία.
Η ουρά μπορεί να φτάσει σε μήκος μέχρι και τα 10^6Km και αποτελεί σίγουρα ένα από τα πλέον φαντασμαγορικά θεάματα.
== Η ζωή του Κομήτη ==
Έχει υπολογιστεί ότι σε κάθε διάβαση από το περιήλιο ο κομήτης χάνει και ένα στρώμα, μια φλούδα καλύτερα πάχους τριών μέτρων από την επιφάνειά του. Αριθμός καθαρά ενδεικτικός καθώς δε λαμβάνεται υπόψιν το μέγεθος και το ακριβές σχήμα της τροχιάς. Όπως εξίσου ενδεικτικός είναι και ο αριθμός των διακοσίων περιστροφών μετά τις οποίες ο κομήτης διαχωρίζεται σε μικρότερα μέρη ή/και αποσυντίθεται.Τα θραύσματα του μπορούν να δημιουργήσουν [[Βροχές Διαττόντων|βροχές διαττόντων]] και [[Μετεωρίτης|μετεωρίτες]].
== Προέλευση ==
Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.  
Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.  


KAI ME TIΣ ΤΡΟΧΙΕΣ ΤΟΥΣ ?
 
== Τροχιές ==
Ανάλογα με τη μορφή της τροχιάς τους, οι κομήτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους μακροπερίοδους και στους βραχυπερίοδους. Οι μακροπερίοδοι, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία (περίπου το 84% του συνόλου), έχουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουμε αν (και πότε) θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10^3 και 10^7 έτη. Αντίθετα οι βραχυπερίοδοι, που είναι και οι λιγότεροι (περίπου το 16% του συνόλου), έχουν ελλειπτικές τροχιές και είναι περιοδικοί, με περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο αριθμός των κομητών που συνοδεύουν τον Ήλιο μας, και συνεπώς και το πλανητικό μας σύστημα, είναι πάρα πολύ μεγάλος, και αυτοί απομακρύνονται μέχρι πραγματικά τεράστιες αποστάσεις κατά τη διάρκεια των τροχιών τους
Ανάλογα με τη μορφή της τροχιάς τους, οι κομήτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους μακροπερίοδους και στους βραχυπερίοδους. Οι μακροπερίοδοι, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία (περίπου το 84% του συνόλου), έχουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουμε αν (και πότε) θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10^3 και 10^7 έτη. Αντίθετα οι βραχυπερίοδοι, που είναι και οι λιγότεροι (περίπου το 16% του συνόλου), έχουν ελλειπτικές τροχιές και είναι περιοδικοί, με περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο αριθμός των κομητών που συνοδεύουν τον Ήλιο μας, και συνεπώς και το πλανητικό μας σύστημα, είναι πάρα πολύ μεγάλος, και αυτοί απομακρύνονται μέχρι πραγματικά τεράστιες αποστάσεις κατά τη διάρκεια των τροχιών τους
==Γνωστοί Κομήτες==
Αν και ο αριθμός των κομητών του ηλιακού μας συστήματος είναι τεράστιος, υπάρχουν κάποιοι από αυτούς που είναι πολύ γνωστοί λόγω της περιοδικότητας τους, είτε επειδή έχουν συνδεθεί με βροχές διαττόντων αστέρων, είτε επειδή όταν έφτασαν κοντά στη Γη ήταν πολύ εντυπωσιακοί ή επειδή στάλθηκε σε αυτούς κάποια ερευνητική διαστημοσυσκευή. Γνωστοί κομήτες:
*[[Mc Naught]]
*[[Neat]]
*[[Ikeya-Zhang]]
*[[Hale-Bopp]]
*[[Machholz]]
*[[Hyakutake]]
*[[Pojmanski]]
*[[73P/Schassmann]]
{{Solar System}}
[[Κατηγορία:Αστρονομία]]
[[Κατηγορία:Ηλιακό Σύστημα]]

Τελευταία αναθεώρηση της 20:00, 14 Ιουνίου 2007

Ο κομήτης Ηale-Βopp

Γενικά

Είναι ίσως από τα πιο εντυπωσιακά σώματα που εμφανίζονται στον ουρανό, καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι όχι μόνο ιδιαίτερα λαμπροί, αλλά και καταλαμβάνουν μια μεγάλη επιφάνεια στον νυχτερινό ουρανό. Η μεγάλη πλειοψηφία των κομητών (84%) επισκέφτονται το Ηλιακό Σύστημα με περίοδο μερικές χιλιάδες χρόνια, ωστόσο το υπόλοιπο 16% είναι οι λεγόμενοι βραχυπερίοδοι κομήτες, οι οποίοι έχουν περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο πιο γνωστός είναι ο κομήτης του Halley, ο οποίος μας επισκέπτεται κάθε 76 χρόνια.


Ονομασία

Η λέξη κομήτης προέρχεται από την ελληνική λέξη "κόμη". Ο λόγος είναι προφανής. Η ουρά, ή καλύτερα οι ουρές των κομητών, αποτελούν και το κυριότερο παρατηρητικό γνώρισμά τους.


Δομή

Οι κομήτες αποτελούνται από τρία μέρη: τον πυρήνα, την κεφαλή και την ουρά. Ο πυρήνας μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια βρώμικη παγωμένη μπάλα. Αποτελείται δε από το ίδιο πρωταρχικό υλικό που σχημάτισε κάποτε το ηλιακό μας σύστημα. Το μέγεθος του πυρήνα ποικίλλει ανάμεσα στο 1 και στα 10 Km ενώ μπορεί ακόμη και να ξεπεράσει τα 100Km.Η μάζα του κυμαίνεται από LaTeX: 10^{11} έως και LaTeX: 10^{18} kgr ενώ η θερμοκρασία του υπολογίζεται από 150 έως 250 βαθμούς Kelvin. Φυσικά αυτή είναι μια καθαρά ενδεικτική μέση τιμή γιατί ενώ όταν βρίσκονται στο αφήλιό τους, δηλαδή στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τον Ήλιο, η θερμοκρασία τους είναι μερικοί μονό βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν, όταν πλησιάζουν στον Ήλιο και δη στο περιήλιό τους η θερμοκρασία τους πλησιάζει τους 4500 βαθμούς Kelvin.


Σύσταση

Περιέχει παγοκρυστάλλους νερού, αμμωνίας, διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, αιώνιο, μεθυλική αλκοόλη, ακετυλένιο, κυανοακετυλένιο, υδροκυάνιο όπως και πολλά στοιχειά (Na, Fe, Ca, Cr, Mn, Co, Cu) Ο γνωστός αστροφυσικός Fred Whipple τους ονόμασε βρωμοχιονόμπαλες και μάλλον είχε δίκιο. Η κεφαλή απαρτίζεται ουσιαστικά από τον πυρήνα και την κόμη. Γίνεται δε εμφανής όταν ο κομήτης αρχίζει να πλησιάζει τον Ήλιο. Αποτελείται από πληθώρα στοιχείων καθώς και από ελεύθερες ρίζες . Συναντάμε CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O κ.λ.π. Φυσικό είναι οι πάγοι να αρχίζουν να λιώνουν και ο πυρήνας να εξατμίζεται, φαινόμενο το όποιο γίνεται όλο και πιο έντονο όσο πλησιάζει τον Ήλιο.


Η μάλλον οι ουρές του διότι υπάρχουν δυο είδη: α) οι ιοντικές ουρές και β )οι ουρές σκόνης ή αλλιώς σωματιδιακές ουρές. Οι ιοντικές ουρές είναι μεγαλύτερες και λεπτότερες. Αποτελούνται κυρίως από CO+, CO2+, N2+, OH+ δηλαδή κατιοντικές ρίζες. Οι ουρές σκόνης αποτελούνται από ουδέτερα σωματίδια τα οποία ξεφεύγουν από την κόμη ,είναι δε μικρότερες από τις ιοντικές. Έχουν κατεύθυνση πάντα αντίθετη από τον ήλιο ακριβώς λόγω της πίεσης που ασκεί πάνω τους ο ηλιακός άνεμος και η ηλιακή ακτινοβολία. Η ουρά μπορεί να φτάσει σε μήκος μέχρι και τα 10^6Km και αποτελεί σίγουρα ένα από τα πλέον φαντασμαγορικά θεάματα.


Η ζωή του Κομήτη

Έχει υπολογιστεί ότι σε κάθε διάβαση από το περιήλιο ο κομήτης χάνει και ένα στρώμα, μια φλούδα καλύτερα πάχους τριών μέτρων από την επιφάνειά του. Αριθμός καθαρά ενδεικτικός καθώς δε λαμβάνεται υπόψιν το μέγεθος και το ακριβές σχήμα της τροχιάς. Όπως εξίσου ενδεικτικός είναι και ο αριθμός των διακοσίων περιστροφών μετά τις οποίες ο κομήτης διαχωρίζεται σε μικρότερα μέρη ή/και αποσυντίθεται.Τα θραύσματα του μπορούν να δημιουργήσουν βροχές διαττόντων και μετεωρίτες.


Προέλευση

Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.


Τροχιές

Ανάλογα με τη μορφή της τροχιάς τους, οι κομήτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους μακροπερίοδους και στους βραχυπερίοδους. Οι μακροπερίοδοι, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία (περίπου το 84% του συνόλου), έχουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουμε αν (και πότε) θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10^3 και 10^7 έτη. Αντίθετα οι βραχυπερίοδοι, που είναι και οι λιγότεροι (περίπου το 16% του συνόλου), έχουν ελλειπτικές τροχιές και είναι περιοδικοί, με περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο αριθμός των κομητών που συνοδεύουν τον Ήλιο μας, και συνεπώς και το πλανητικό μας σύστημα, είναι πάρα πολύ μεγάλος, και αυτοί απομακρύνονται μέχρι πραγματικά τεράστιες αποστάσεις κατά τη διάρκεια των τροχιών τους


Γνωστοί Κομήτες

Αν και ο αριθμός των κομητών του ηλιακού μας συστήματος είναι τεράστιος, υπάρχουν κάποιοι από αυτούς που είναι πολύ γνωστοί λόγω της περιοδικότητας τους, είτε επειδή έχουν συνδεθεί με βροχές διαττόντων αστέρων, είτε επειδή όταν έφτασαν κοντά στη Γη ήταν πολύ εντυπωσιακοί ή επειδή στάλθηκε σε αυτούς κάποια ερευνητική διαστημοσυσκευή. Γνωστοί κομήτες:



Το Ηλιακό Σύστημα
Αστέρας : Ήλιος
Εσωτερικοί Πλανήτες : Ερμής | Αφροδίτη | Γη | Άρης
Εξωτερικοί Πλανήτες: Ζεύς | Κρόνος | Ουρανός | Ποσειδών |
Νάνοι Πλανήτες: Δήμητρα | Πλούτων | Έρις |
Μερικοί Δορυφόροι: Σελήνη | Τιτάν | Ευρώπη | Ιώ | Καλλιστώ | Χάρων
Δείτε επίσης:
Αστεροειδείς | Κομήτες | Ζώνη Kuiper | Νέφος Oort