Advertising:

Flame nebula: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από astronomia.gr
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(6 ενδιάμεσες εκδόσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
'''                                  '''Flame nebula'''
Το ουράνιο αντικείμενο NGC 2024, γνωστό και ως ''Flame Nebula '', ζ Ωρίωνος ή Alnitak, ανακαλύφθηκε από τον Wilhelm Herschel το 1786. Βρίσκεται στο ανατολικότερο αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Η γωνιακή του διάμετρος του είναι 30 πρώτα λεπτά της μοίρας.


Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας ''νεφέλωμα του Ωρίωνα ή NGC 2024''. Βρίσκεται στο ανατολικότερο
Ανήκει στο πολύπλοκο μοριακό νέφος του Ωρίωνος όπου συναντάμε και το σκοτεινό νεφέλωμα της κεφαλής του Ίππου ή Β 33 που είναι μέρος του IC 434.
αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, το
''ζ Ωρίωνος ή Alnitak''. Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ) και
πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα.  


Βρίσκεται σε απόσταση της τάξης των 1,500 εκατομυρίων ετών φωτός (lyr) και πιθανότατα στο παρελθόν
Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν ''περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ)'' και πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα. Συγκεκριμένα, ο Alnitak έχει φωτεινότητα 35000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηλίου μας και 20 φορές τη μάζα του. Το οπτικό του μέγεθος είναι 2,05 ενώ φαίνεται να ανήκει σε τριπλό σύστημα αστέρων.
υπήρξε κάποια έκρηξη υπερκαινωφανούς που δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την γέννηση νέων
 
Βρίσκεται σε απόσταση της τάξης των 1500 εκατομμυρίων ετών φωτός (lyr) και πιθανότατα στο παρελθόν
υπήρξε κάποια έκρηξη υπερκαινoφανούς που δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την γέννηση νέων
αστεριών.  
αστεριών.  


Ανήκει στην κατηγορία των ''νεφελωμάτων εκπομπής''. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το σημείο η πυκνότητα της
Ανήκει στην κατηγορία των ''νεφελωμάτων εκπομπής''. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το σημείο η πυκνότητα της
μεσοαστρικής ύλης υπερβαίνει τα 10 άτομα ανά κυβικό εκατοστό. Το ΗΙΙ διεγείρεται από την υπέρυθρη
μεσοαστρικής ύλης υπερβαίνει τα 10 άτομα ανά κυβικό εκατοστό. Το ΗΙΙ διεγείρεται από την υπεριώδη
ακτινοβολία των εμπεριεχομένων αστέρων και αποδιεγειρόμενο εκπέμπει στο ορατό μέρος του φάσματος
ακτινοβολία των εμπεριεχομένων αστέρων και αποδιεγειρόμενο εκπέμπει στο ορατό μέρος του φάσματος
δίνοντάς μας την εικόνα του φωτεινού νεφελώματος.
δίνοντάς μας την εικόνα του φωτεινού νεφελώματος. Στο κέντρο του φαίνεται και μία σκοτεινή λωρίδα. Σε
'''
αυτό το σημείο έχουμε μεγαλύτερη πυκνότητα μεσοαστρικής σκόνης.
 
Δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο όπως το γνωρίζουμε αφού τα υπέροχα χρώματά του
εμφανίζονται μονάχα μετά από επεξεργασία φωτογραφιών που έχουν παρθεί με τη βοήθεια φίλτρων.
 
[[Κατηγορία:NGC/IC Αντικείμενα]]

Τελευταία αναθεώρηση της 16:14, 8 Οκτωβρίου 2007

Το ουράνιο αντικείμενο NGC 2024, γνωστό και ως Flame Nebula , ζ Ωρίωνος ή Alnitak, ανακαλύφθηκε από τον Wilhelm Herschel το 1786. Βρίσκεται στο ανατολικότερο αστέρι της ζώνης του κυνηγού που δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Η γωνιακή του διάμετρος του είναι 30 πρώτα λεπτά της μοίρας.

Ανήκει στο πολύπλοκο μοριακό νέφος του Ωρίωνος όπου συναντάμε και το σκοτεινό νεφέλωμα της κεφαλής του Ίππου ή Β 33 που είναι μέρος του IC 434.

Σε αυτό το σημείο του γαλαξία μας υπάρχουν περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (ΗΙΙ) και πολλά νεαρά, πολύ θερμά και επομένως φωτεινά άστρα. Συγκεκριμένα, ο Alnitak έχει φωτεινότητα 35000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηλίου μας και 20 φορές τη μάζα του. Το οπτικό του μέγεθος είναι 2,05 ενώ φαίνεται να ανήκει σε τριπλό σύστημα αστέρων.

Βρίσκεται σε απόσταση της τάξης των 1500 εκατομμυρίων ετών φωτός (lyr) και πιθανότατα στο παρελθόν υπήρξε κάποια έκρηξη υπερκαινoφανούς που δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την γέννηση νέων αστεριών.

Ανήκει στην κατηγορία των νεφελωμάτων εκπομπής. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το σημείο η πυκνότητα της μεσοαστρικής ύλης υπερβαίνει τα 10 άτομα ανά κυβικό εκατοστό. Το ΗΙΙ διεγείρεται από την υπεριώδη ακτινοβολία των εμπεριεχομένων αστέρων και αποδιεγειρόμενο εκπέμπει στο ορατό μέρος του φάσματος δίνοντάς μας την εικόνα του φωτεινού νεφελώματος. Στο κέντρο του φαίνεται και μία σκοτεινή λωρίδα. Σε αυτό το σημείο έχουμε μεγαλύτερη πυκνότητα μεσοαστρικής σκόνης.

Δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο όπως το γνωρίζουμε αφού τα υπέροχα χρώματά του εμφανίζονται μονάχα μετά από επεξεργασία φωτογραφιών που έχουν παρθεί με τη βοήθεια φίλτρων.