Γενική Θεωρία της Σχετικότητας

Η θεωρία της Σχετικότητας η οποία διατυπώθηκε απο τον Einstein μπορεί να διαχωρισθεί σε δύο επιμέρους θεωρίες: στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας και στη Γενική θεωρία της Σχετικότητας.

Η βασική αρχή της Γενικής Θεωρίας της σχετικότητας είναι η αρχή της ισοδυναμίας αδρανειακής και βαρυτικής μάζας. Ως γνωστόν η μάζα των σωμάτων εμφανίζει διττή φύση: α) αποτελεί μέτρο της αδράνειας των σωμάτων (αδρανειακή μάζα) και β) εισερχόμενη στο νόμο της παγκόσμιας έλξης, αποτελεί μέτρο των ελκτικών δυνάμεων οι οποίες αναπτύσσονται ανάμεσα στα σώματα (βαρυτική μαζα). Οι δυο αυτές μορφές δεν υποχρεούνται να ταυτίζονται κατ' ανάγκην. Ωστόσο ακριβείς μετρήσεις συνηγορούν στη θεώρηση αυτή από την οποία και τελικά προκύπτει ότι η ένταση του βαρυτικού πεδίου και η επιτάχυνση με την οποία κινειται μία μάζα, υπό την επίδραση του βαρυτικού πεδίου και μόνο, ταυτίζονται πλήρως. Προφανώς, ένα επιταχυνόμενο σύστημα αναφοράς μπορεί να ταυτισθεί πλήρως με ένα βαρυτικό πεδίο.

Η Γ.Θ.Σ. προτάθηκε απο τον Albert Einstein to 1916 και έκτοτε αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα πεδία στα οποία διασταυρώνονται τα ξίφη της επιστημονικής διανόησης. Η σημασία της στην Κοσμολογία ειναι πολύ μεγάλη καθόσον έννοιες όπως τα βαρυτικά κύματα αλλά και οι μαύρες τρύπες αποτελούν σαφείς προβλέψεις της εν λόγω θεωρίας.

Η κεντρική ιδέα της είναι ότι η μάζα καμπυλώνει τον χωροχρόνο και η καμπύλωση του χωροχρόνου καθορίζει την κίνηση της μάζας.

Για την ιστορία αξίζει να αναφερθει η σημαντική βοήθεια που προσέφερε στον Einstein o λαμπρός μαθηματικός Κ. Καραθοδωρής.