Κομήτης

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

Η λεξη κομητης προερχεται απο την ελληνικη λεξη "κόμη". Ο λογος ειναι προφανης.Η ουρα ή καλυτερα οι ουρες των κομητων αποτελουν και το κυριοτερο παρατηρησιακο γνωρισμα τους. ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΜΕΡΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ

Οι κομητες αποτελουνται απο τρια μερη α)τον πυρηνα β)τη κεφαλη και γ)την ουρα. Ο πυρηνας μπορει να χαρακτηριστει ως μια βρωμικη παγωμενη μπαλα. Αποτελειται δε απο το ιδιο πρωταρχικο υλικο που σχηματισε καποτε το ηλιακο μας συστημα. Το μεγεθος του πυρηνα ποικιλει αναμεσα στο 1 και στα 10 Km ενω μπορει ακομη και να ξεπερασει τα 100Km.Η μαζα του κυμαινεται απο 10^11 εως και 10^18 Kgr ενω η θερμοκρασια του υπολογιζεται απο 150 εως 250 βαθμους Kelvin.Φυσικα αυτη ειναι μια καθαρα ενδεικτικη μεση τιμη γιατι ενω οταν βρισκονται στο αφηλιο τους ,δηλαδη στη μεγαλυτερη δυνατη αποσταση απο τον Ηλιο,η θερμοκρασια τους ειναι μερικοι μονο βαθμοι πανω απο το απολυτο μηδεν,οταν πλησιαζουν στον Ηλιο και δη στο περιηλιο τους η θερμοκρασια τους πλησιαζει τους 4500 βαθμους Kelvin. Περιεχει παγοκρυσταλλους νερου,αμμωνιας,διοξειδιο του ανθρακα,μεθανιο,αιθανιο,μεθυλικη αλκοολη,ακετυλενιο,κυανοακετυλενιο υδροκυανιο οπως και πολλα στοιχεια (Na, Fe, Ca, Cr, Mn, Co, Cu) Ο γνωστος αστροφυσικος Fred Whipple τους ονομασε βρωμοχιονομπαλες και μαλλον ειχε δικιο. Η κεφαλη απαρτιζεται ουσιαστικα απο τον πυρηνα και τη κομη.Γινεται δε εμφανης οταν ο κομητης αρχιζει να πλησιαζει τον Ηλιο. Αποτελειται απο πληθωρα στοιχειων καθως και απο ελευθερες ριζες . Συνανταμε CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O κ.λ.π. Φυσικο δεν ειναι?οι παγοι αρχιζουν να λιωνουν και ο πυρηνας να εξατμιζεται.Φαινομενο το οποιο γινεται ολο και πιο εντονο οσο πλησιαζει τον Ηλιο. Το πιο εντυπωσιακο μερος ενος κομητη βεβαιως και ειναι η ουρα του Η μαλλον οι ουρες του διοτι υπαρχουν δυο ειδη: α)οι ιοντικες ουρες και β)οι ουρες σκονης ή αλλως σωματιδιακες ουρες. Οι ιοντικες ουρες ειναι μεγαλυτερες και λεπτοτερες.Αποτελουνται κυριως απο CO+, CO2+, N2+, OH+ δηλαδη κατιοντικες ριζες. Οι ουρες σκονης αποτελουνται απο ουδετερα σωματιδια τα οποια ξεφευγουν απο τη κομη ,ειναι δε μικροτερες απο τις ιοντικες. Εχουν κατευθυνση παντα αντιθετη απο τον ηλιο ακριβως λογω της πιεσης που ασκει πανω τους ο ηλιακος ανεμος και η ηλιακη ακτινοβολια. Η ουρα μπορει να φτασει σε μηκος μεχρι και τα 10^6Km και αποτελει σιγουρα ενα απο τα πλεον φαντασμαγορικα θεαματα. ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ?

Εχει υπολογιστει οτι σε καθε διαβαση απο το περιηλιο ο κομητης χανει και ενα στρωμα, μια φλουδα καλυτερα παχους τριων μετρων απο την επιφανεια του.Αριθμος καθαρα ενδεικτικος καθως δε λαμβανεται υποψιν το μεγεθος και το ακριβες σχημα της τροχιας.Οπως εξισου ενδεικτικος ειναι και ο αριθμος των διακοσιων πεςριστροφων μετα τις οποιες ο κομητης διαχωριζεται σε μικροτερα μερη ή/και αποσυντιθεται.Τα θραυσματα του μπορουν να δημιουργησουν βροχες μετεωρων! ΒΡΟΧΕΣ ΔΙΑΤΤΟΝΤΩΝ

Τα διαφορα κομματια αναφλεγονται κατα την εισοδο τους στην ατμοσφαιρα. Μερικα κομματια τα καταφερνουν. Τοτε εχουμε την υπαρξη μετεωριτων! Οι οποιοι μπορουν ειτε να εκραγουν λιγο πανω απο το εδαφος ειτε να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης. Και στις δυο περιπτωσεις το φαινομενο ειναι φοβερα βιαιο και τα αποτελεσματα μπορουν να αποβουν καταστροφικα. Χαρακτηριστική σύνθεση μετεωριτών Μετεωρίτης σιδήρου Σίδηρος 91% Νικέλιο 8.5% Κοβάλτιο 0.6% Πετρώδης μετεωρίτης Οξυγόνο 36% Σίδηρος 26% Πυρίτιο 18% Μαγνήσιο 14% Αργίλιο 1.5% Νικέλιο 1.4% Ασβέστιο 1.3%

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα πτώσεως μετεωρίτη στην πρόσφατη ιστορία, που κατέστρεψε εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσους στη Σιβηρία, είναι αυτό στις 30 Ιουνίου του 1908, Σε μια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων οι μάρτυρες του συμβάντος αυτού στην Tunguska είδαν μια πύρινη σφαίρα που κινιόταν γρήγορα στον ουρανό, κάτι που δείχνει ότι ένας μετεωρίτης είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα πλαγίως. Όταν εξερράγη, έστειλε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους τόσο ώστε να σπάσει τα παράθυρα στα κοντινά χωριά. Μικρά σωματίδια που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα φώτιζαν τον ουρανό τη νύχτα για αρκετές ημέρες. Κανένας μετεωρίτης δεν βρέθηκε ποτέ, και για χρόνια πολλοί επιστήμονες νόμιζαν ότι η ερήμωση προκλήθηκε από έναν κομήτη. Τώρα, η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι ένας μετεωρίτης εξερράγη ακριβώς επάνω από την επιφάνεια. http://www.psi.edu/projects/siberia/siberia.html

Καποιοι τελικα καταφερνουν να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης. Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε στη νότια Νεμπράσκα το 1948. Μάρτυρες είδαν μια γιγαντιαία βολίδα το απόγευμα και μερικοί λένε ότι ήταν φωτεινότερο από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης ήταν θαμμένος σε βάθος 3 μέτρων μέσα στο έδαφος, ενώ ζύγιζε πάνω από ένα τόνο. Ο πιο διάσημος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλείται Κρατήρας Μετεωρίτη. Είναι στην Αριζόνα, και είναι τεράστιος. Το χείλος του είναι 45 μέτρα πιο ψηλό από την περιβάλλουσα πεδιάδα, και η τρύπα που άνοιξε έχει βάθος 180 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 1500 μέτρα. Ήταν ο πρώτος κρατήρας που αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε από μια σύγκρουση μετεωρίτη, που έγινε μεταξύ 20.000 και 50.000 ετών πριν. http://www.space.com/scienceastronomy/050309_meteor_crater.html ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ? Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.

KAI ME TIΣ ΤΡΟΧΙΕΣ ΤΟΥΣ ?

Ανάλογα με τη μορφή της τροχιάς τους, οι κομήτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους μακροπερίοδους και στους βραχυπερίοδους. Οι μακροπερίοδοι, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία (περίπου το 84% του συνόλου), έχουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουμε αν (και πότε) θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10^3 και 10^7 έτη. Αντίθετα οι βραχυπερίοδοι, που είναι και οι λιγότεροι (περίπου το 16% του συνόλου), έχουν ελλειπτικές τροχιές και είναι περιοδικοί, με περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο αριθμός των κομητών που συνοδεύουν τον Ήλιο μας, και συνεπώς και το πλανητικό μας σύστημα, είναι πάρα πολύ μεγάλος, και αυτοί απομακρύνονται μέχρι πραγματικά τεράστιες αποστάσεις κατά τη διάρκεια των τροχιών τους