Αναξιμένης ο Μιλήσιος

(585 – 484 π.X.) Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από τη Μίλητο, μαθητής του Αναξίμανδρου. Οι περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του βασίζονται στον Θεόφραστο, που διασώζεται περιληπτικά από τον Σιμπλίκιο. Αποσπάσματα της φιλοσοφίας του βρίσκονται σε κείμενα του Αριστοτέλη, του Πλούταρχου, του Ιππόλυτου και του Αέτιου.

Όπως και ο Αναξίμανδρος, δεχόταν την άπειρη υπόσταση της πρωταρχικής ουσίας, αλλά θεωρούσε ως πηγή των πάντων τον αέρα. Με την θεωρία της πύκνωσης και της αραίωσης ερμήνευσε τη δημιουργία της γης, του νερού και του πυρ, ώστε να γίνουν αντιληπτά ως καταστάσεις που προέκυψαν από τις μεταβολές του αέρα. Ακόμα πίστευε πως η Σελήνη είναι ετερόφωτο σώμα που φωτίζεται από τον Ήλιο, σε αντίθεση με τους αστέρες που είναι αυτόφωτα σώματα, ότι ο Ήλιος βρίσκεται στο μέσο, ανάμεσα στη Σελήνη και στα άστρα, αλλά δεν βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος. Πίστευε τέλος ότι ο κόσμος μας δεν είναι ο μοναδικός, αλλά πως είναι ένας από τους αναρίθμητους άλλους κόσμους του Σύμπαντος.

Πηγές

• http://www2.forthnet.gr/presocratics/
• Βικιπαίδεια
• Λεξικό Αστρονομίας