Κομήτης

Ονομασία

Η λέξη κομήτης προέρχεται από την ελληνική λέξη "κόμη". Ο λόγος είναι προφανής. Η ουρά, ή καλύτερα οι ουρές των κομητών, αποτελούν και το κυριότερο παρατηρητικό γνώρισμά τους.

Σύσταση

Οι κομήτες αποτελούνται από τρία μέρη: τον πυρήνα, την κεφαλή και την ουρά. Ο πυρήνας μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια βρώμικη παγωμένη μπάλα. Αποτελείται δε από το ίδιο πρωταρχικό υλικό που σχημάτισε κάποτε το ηλιακό μας σύστημα. Το μέγεθος του πυρήνα ποικίλλει ανάμεσα στο 1 και στα 10 Km ενώ μπορεί ακόμη και να ξεπεράσει τα 100Km.Η μάζα του κυμαίνεται από 10^11 έως και 10^18 Kgr ενώ η θερμοκρασία του υπολογίζεται από 150 έως 250 βαθμούς Kelvin. Φυσικά αυτή είναι μια καθαρά ενδεικτική μέση τιμή γιατί ενώ όταν βρίσκονται στο αφήλιό τους, δηλαδή στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τον Ήλιο ,η θερμοκρασία τους είναι μερικοί μονό βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν, όταν πλησιάζουν στον Ήλιο και δη στο περιήλιό τους η θερμοκρασία τους πλησιάζει τους 4500 βαθμούς Kelvin.

Περιέχει παγοκρυστάλλους νερού, αμμωνίας, διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, αιώνιο, μεθυλική αλκοόλη, ακετυλένιο, κυανοακετυλένιο, υδροκυάνιο όπως και πολλά στοιχειά (Na, Fe, Ca, Cr, Mn, Co, Cu) Ο γνωστός αστροφυσικός Fred Whipple τους ονόμασε βρωμοχιονόμπαλες και μάλλον είχε δίκιο. Η κεφαλή απαρτίζεται ουσιαστικά από τον πυρήνα και την κόμη. Γίνεται δε εμφανής όταν ο κομήτης αρχίζει να πλησιάζει τον Ήλιο. Αποτελείται από πληθώρα στοιχείων καθώς και από ελεύθερες ρίζες . Συναντάμε CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O κ.λ.π. Φυσικό είναι οι πάγοι να αρχίζουν να λιώνουν και ο πυρήνας να εξατμίζεται, φαινόμενο το όποιο γίνεται όλο και πιο έντονο όσο πλησιάζει τον Ήλιο.

Το πιο εντυπωσιακο μερος ενος κομητη βεβαιως και ειναι η ουρα του Η μαλλον οι ουρες του διοτι υπαρχουν δυο ειδη: α)οι ιοντικες ουρες και β)οι ουρες σκονης ή αλλως σωματιδιακες ουρες. Οι ιοντικες ουρες ειναι μεγαλυτερες και λεπτοτερες.Αποτελουνται κυριως απο CO+, CO2+, N2+, OH+ δηλαδη κατιοντικες ριζες. Οι ουρες σκονης αποτελουνται απο ουδετερα σωματιδια τα οποια ξεφευγουν απο τη κομη ,ειναι δε μικροτερες απο τις ιοντικες. Εχουν κατευθυνση παντα αντιθετη απο τον ηλιο ακριβως λογω της πιεσης που ασκει πανω τους ο ηλιακος ανεμος και η ηλιακη ακτινοβολια. Η ουρα μπορει να φτασει σε μηκος μεχρι και τα 10^6Km και αποτελει σιγουρα ενα απο τα πλεον φαντασμαγορικα θεαματα.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ?

Εχει υπολογιστει οτι σε καθε διαβαση απο το περιηλιο ο κομητης χανει και ενα στρωμα, μια φλουδα καλυτερα παχους τριων μετρων απο την επιφανεια του.Αριθμος καθαρα ενδεικτικος καθως δε λαμβανεται υποψιν το μεγεθος και το ακριβες σχημα της τροχιας.Οπως εξισου ενδεικτικος ειναι και ο αριθμος των διακοσιων πεςριστροφων μετα τις οποιες ο κομητης διαχωριζεται σε μικροτερα μερη ή/και αποσυντιθεται.Τα θραυσματα του μπορουν να δημιουργησουν βροχες μετεωρων!

ΒΡΟΧΕΣ ΔΙΑΤΤΟΝΤΩΝ

Τα διαφορα κομματια αναφλεγονται κατα την εισοδο τους στην ατμοσφαιρα. Μερικα κομματια τα καταφερνουν. Τοτε εχουμε την υπαρξη μετεωριτων! Οι οποιοι μπορουν ειτε να εκραγουν λιγο πανω απο το εδαφος ειτε να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης. Και στις δυο περιπτωσεις το φαινομενο ειναι φοβερα βιαιο και τα αποτελεσματα μπορουν να αποβουν καταστροφικα. Χαρακτηριστική σύνθεση μετεωριτών Μετεωρίτης σιδήρου Σίδηρος 91% Νικέλιο 8.5% Κοβάλτιο 0.6% Πετρώδης μετεωρίτης Οξυγόνο 36% Σίδηρος 26% Πυρίτιο 18% Μαγνήσιο 14% Αργίλιο 1.5% Νικέλιο 1.4% Ασβέστιο 1.3%

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα πτώσεως μετεωρίτη στην πρόσφατη ιστορία, που κατέστρεψε εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσους στη Σιβηρία, είναι αυτό στις 30 Ιουνίου του 1908, Σε μια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων οι μάρτυρες του συμβάντος αυτού στην Tunguska είδαν μια πύρινη σφαίρα που κινιόταν γρήγορα στον ουρανό, κάτι που δείχνει ότι ένας μετεωρίτης είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα πλαγίως. Όταν εξερράγη, έστειλε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους τόσο ώστε να σπάσει τα παράθυρα στα κοντινά χωριά. Μικρά σωματίδια που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα φώτιζαν τον ουρανό τη νύχτα για αρκετές ημέρες. Κανένας μετεωρίτης δεν βρέθηκε ποτέ, και για χρόνια πολλοί επιστήμονες νόμιζαν ότι η ερήμωση προκλήθηκε από έναν κομήτη. Τώρα, η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι ένας μετεωρίτης εξερράγη ακριβώς επάνω από την επιφάνεια. http://www.psi.edu/projects/siberia/siberia.html

Καποιοι τελικα καταφερνουν να προσκρουσουν στην επιφανεια της γης. Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε στη νότια Νεμπράσκα το 1948. Μάρτυρες είδαν μια γιγαντιαία βολίδα το απόγευμα και μερικοί λένε ότι ήταν φωτεινότερο από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης ήταν θαμμένος σε βάθος 3 μέτρων μέσα στο έδαφος, ενώ ζύγιζε πάνω από ένα τόνο. Ο πιο διάσημος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλείται Κρατήρας Μετεωρίτη. Είναι στην Αριζόνα, και είναι τεράστιος. Το χείλος του είναι 45 μέτρα πιο ψηλό από την περιβάλλουσα πεδιάδα, και η τρύπα που άνοιξε έχει βάθος 180 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 1500 μέτρα. Ήταν ο πρώτος κρατήρας που αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε από μια σύγκρουση μετεωρίτη, που έγινε μεταξύ 20.000 και 50.000 ετών πριν. http://www.space.com/scienceastronomy/050309_meteor_crater.html

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ?

Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.

KAI ME TIΣ ΤΡΟΧΙΕΣ ΤΟΥΣ ?

Ανάλογα με τη μορφή της τροχιάς τους, οι κομήτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: στους μακροπερίοδους και στους βραχυπερίοδους. Οι μακροπερίοδοι, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία (περίπου το 84% του συνόλου), έχουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουμε αν (και πότε) θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10^3 και 10^7 έτη. Αντίθετα οι βραχυπερίοδοι, που είναι και οι λιγότεροι (περίπου το 16% του συνόλου), έχουν ελλειπτικές τροχιές και είναι περιοδικοί, με περίοδο περιφοράς μεταξύ 2 και 2000 ετών. Ο αριθμός των κομητών που συνοδεύουν τον Ήλιο μας, και συνεπώς και το πλανητικό μας σύστημα, είναι πάρα πολύ μεγάλος, και αυτοί απομακρύνονται μέχρι πραγματικά τεράστιες αποστάσεις κατά τη διάρκεια των τροχιών τους