Advertising:
Νεφέλωμα Ωρίωνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| (7 ενδιάμεσες εκδόσεις από 3 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
==Γενικά Χαρακτηριστικά== | ==Γενικά Χαρακτηριστικά== | ||
Όπως φανερώνει το όνομά του, βρίσκεται στον αστερισμό του [[Ωρίωνας|Ωρίωνα]], συγκεκριμένα στην περιοχή που κοινώς λέγεται και ''Ξίφος του Ωρίωνα'' και είναι το λαμπρότερο [[Νέφος Διάχυσης|νέφος διάχυσης]] στον ουρανό. Έχει φωτεινότητα όσο περίπου ένα αστέρι mag 4, δηλαδή φαίνεται άνετα με γυμνό μάτι ακόμα και σε όχι τελείως σκοτεινούς ουρανούς και καλύπτει έκταση περίπου 1 μοίρας σε διάμετρο. Η απόστασή του από τη Γη υπολογίζεται στα 1600 [[Έτος Φωτός|έτη φωτός]] και έχει διάμετρο 30 [[Έτος Φωτός|έτη φωτός]]. | Όπως φανερώνει το όνομά του, βρίσκεται στον αστερισμό του [[Ωρίωνας|Ωρίωνα]], συγκεκριμένα στην περιοχή που κοινώς λέγεται και ''Ξίφος του Ωρίωνα'' και είναι το λαμπρότερο [[Νέφος Διάχυσης|νέφος διάχυσης]] στον ουρανό. Έχει [[Φωτεινότητα|φωτεινότητα]] όσο περίπου ένα αστέρι mag 4, δηλαδή φαίνεται άνετα με γυμνό μάτι ακόμα και σε όχι τελείως σκοτεινούς ουρανούς και καλύπτει έκταση περίπου 1 μοίρας σε διάμετρο. Η απόστασή του από τη [[Γη]] υπολογίζεται στα 1600 [[Έτος Φωτός|έτη φωτός]] και έχει διάμετρο 30 [[Έτος Φωτός|έτη φωτός]]. | ||
==Ιστορικά== | ==Ιστορικά== | ||
[[Image:M42messier.jpg|thumb|left|200px|Απεικόνιση του νεφελώματος σε σχέδιο του [[Messier]] του 1771]] | [[Image:M42messier.jpg|thumb|left|200px|Απεικόνιση του νεφελώματος σε σχέδιο του [[Messier]] του 1771]] | ||
Λόγω της φωτεινότητάς του, το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί από πολύ παλιά. Μπορεί η | Λόγω της [[Φωτεινότητα|φωτεινότητάς]] του, το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί από πολύ παλιά. Μπορεί η νεφελώδης φύση του να διακρίνεται μόνο μέσα από τηλεσκόπιο, τα πιο λαμπερά αστέρια του όμως έγιναν αντιληπτά από νωρίς, συνήθως ως ένα αστέρι. Ήδη ο [[Πτολεμαίος]] το 130 μ.Χ. το είχε συμπεριλάβει στον κατάλογό του, καθώς και στα τέλη του 16ου αι. οι [[Tycho Brahe]] και [[Johann Bayer]], με τον τελευταίο να το ονομάζει ''[[θ Orionis]]'' στο έργο του ''[[Uranometria]]''. To 1610 o Γαλιλαίος, κοιτώντας με το τηλεσκόπιό του, εντόπισε έναν αριθμό αμυδρών αστεριών, αλλά όχι το νεφέλωμα. Μερικά χρόνια αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου 1617, ο Γαλιλαίος πρόσεξε καλύτερα το κύριο αστέρι Theta1 και το εξέλαβε ως τριπλό αστέρι, ξανά χωρίς να αντιληφθεί το νεφέλωμα. | ||
==Δομή-σχηματισμός== | ==Δομή-σχηματισμός== | ||
Το νεφέλωμα είναι ορατό με γυμνό μάτι σαν κάτι "λίγο" διαφορετικό από αστέρι. Με | Το νεφέλωμα είναι ορατό με γυμνό μάτι σαν κάτι "λίγο" διαφορετικό από αστέρι. Με [[Κιάλια|κιάλια]] και από σκοτεινή τοποθεσία μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ένα σύμπλεγμα από νέφη, νέα [[Αστέρι|αστέρια]] και [[Σκόνη|σκόνη]]. Μαζί με το Νεφέλωμα του Ωρίωνα εμφανίζεται και το "συγγενικό" [[M43|M43]], ακόμα ένα [[Νέφος Εκπομπής|νέφος εκπομπής]], όπως το Μ42, καθώς και ένα [[Ανοιχτό Σμήνος|ανοικτό σμήνος αστεριών]], το [[Σμήνος του Τραπεζίου|Τραπέζιο]] ([[Trapezium cluster]]), το οποίο είναι από τα νεώτερα ανοικτά σμήνη και αποτελείται από νέα αστέρια που ακόμα σχηματίζονται στην περιοχή αυτή. Επίσης, μέσα στο Νεφέλωμα έχουν βρεθεί και φωτογραφηθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο [[Hubble Space Telescope|Hubble]] κάποιοι [[Πρωτοπλανητικοί Δίσκοι|πρωτοπλανητικοί δίσκοι]] ή [[Proplyds]]. Τα αντικείμενα αυτά αποτελούν ηλιακά συστήματα εν τη γενέσει των οποίων οι [http://www.seds.org/messier/more/m042_hst2.html φωτογραφίες του Hubble] μας αποκάλυψαν νέα στοιχεία για τη δημιουργία των νέων αστεριών. | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 21:55, 19 Σεπτεμβρίου 2006
Το Νεφέλωμα του Ωρίωνα (ή όπως είναι αλλιώς γνωστό Messier 42, M42, NGC 1976, LBN 974) είναι ένα από τα πιο θεαματικά αντικείμενα του χειμερινού ουρανού και συμπεριλαμβάνεται στη λίστα Messier.
Γενικά Χαρακτηριστικά
Όπως φανερώνει το όνομά του, βρίσκεται στον αστερισμό του Ωρίωνα, συγκεκριμένα στην περιοχή που κοινώς λέγεται και Ξίφος του Ωρίωνα και είναι το λαμπρότερο νέφος διάχυσης στον ουρανό. Έχει φωτεινότητα όσο περίπου ένα αστέρι mag 4, δηλαδή φαίνεται άνετα με γυμνό μάτι ακόμα και σε όχι τελείως σκοτεινούς ουρανούς και καλύπτει έκταση περίπου 1 μοίρας σε διάμετρο. Η απόστασή του από τη Γη υπολογίζεται στα 1600 έτη φωτός και έχει διάμετρο 30 έτη φωτός.
Ιστορικά
Λόγω της φωτεινότητάς του, το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί από πολύ παλιά. Μπορεί η νεφελώδης φύση του να διακρίνεται μόνο μέσα από τηλεσκόπιο, τα πιο λαμπερά αστέρια του όμως έγιναν αντιληπτά από νωρίς, συνήθως ως ένα αστέρι. Ήδη ο Πτολεμαίος το 130 μ.Χ. το είχε συμπεριλάβει στον κατάλογό του, καθώς και στα τέλη του 16ου αι. οι Tycho Brahe και Johann Bayer, με τον τελευταίο να το ονομάζει θ Orionis στο έργο του Uranometria. To 1610 o Γαλιλαίος, κοιτώντας με το τηλεσκόπιό του, εντόπισε έναν αριθμό αμυδρών αστεριών, αλλά όχι το νεφέλωμα. Μερικά χρόνια αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου 1617, ο Γαλιλαίος πρόσεξε καλύτερα το κύριο αστέρι Theta1 και το εξέλαβε ως τριπλό αστέρι, ξανά χωρίς να αντιληφθεί το νεφέλωμα.
Δομή-σχηματισμός
Το νεφέλωμα είναι ορατό με γυμνό μάτι σαν κάτι "λίγο" διαφορετικό από αστέρι. Με κιάλια και από σκοτεινή τοποθεσία μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ένα σύμπλεγμα από νέφη, νέα αστέρια και σκόνη. Μαζί με το Νεφέλωμα του Ωρίωνα εμφανίζεται και το "συγγενικό" M43, ακόμα ένα νέφος εκπομπής, όπως το Μ42, καθώς και ένα ανοικτό σμήνος αστεριών, το Τραπέζιο (Trapezium cluster), το οποίο είναι από τα νεώτερα ανοικτά σμήνη και αποτελείται από νέα αστέρια που ακόμα σχηματίζονται στην περιοχή αυτή. Επίσης, μέσα στο Νεφέλωμα έχουν βρεθεί και φωτογραφηθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κάποιοι πρωτοπλανητικοί δίσκοι ή Proplyds. Τα αντικείμενα αυτά αποτελούν ηλιακά συστήματα εν τη γενέσει των οποίων οι φωτογραφίες του Hubble μας αποκάλυψαν νέα στοιχεία για τη δημιουργία των νέων αστεριών.
